تاریخچه آویشن
آویشن در بازار تهران متعلق به خانواده Lamiaceae است.
آویشن معمولی، آویشن کشت شده یا فریگول نیز نامیده می شود، بخشی از گیاهان پروونس است.
برای درمان تعداد زیادی از بیماری ها استفاده می شود. و تاریخچه آن به گذشته های دور برمی گردد.
آویشن از دوران باستان شناخته شده است؟
در مصر باستان از آن برای مومیایی کردن مردگان استفاده می کردند.
سپس یونانیان و رومی ها از آن برای بیرون راندن ارواح شیطانی و تصفیه هوای داخل خانه استفاده کردند. همچنین به عنوان نماد شجاعت، تصویر او بر روی ارسی های شوالیه ها گلدوزی شده است تا در جنگ های صلیبی خوش شانسی بیاورد.
در قرون وسطی از این گیاه برای مبارزه با بیماری های همه گیر یا بیماری هایی مانند طاعون، جذام و … نیز استفاده می شد.
در آغاز قرن شانزدهم بود که کشف شد آویشن برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شود. در قرن 19، اجزای فعال آن ذکر شده است.
خواص دارویی آویشن
بیش از 300 نوع آویشن وجود دارد. خواص دارویی آنها ممکن است متفاوت باشد، اما به طور کلی آویشن حاوی:
تیمول، یک ضد عفونی قوی
فلاونوئیدها (اپیژنول، لوتئولول و غیره)، یک آنتی اکسیدان؛
ژرانیول، ضد قارچ و ضد ویروس پوست؛
لینالول، ورمیفیوژ و ضد قارچ؛
کارواکل، یک آرام بخش طبیعی.
ویتامین های B1، B2، B3، B6، B9، C و E و همچنین منیزیم، مس، فسفر، سلنیوم و فیبر از ترکیبات آویشن هستند. خشک شده، این گیاه منبع مهمی از کلسیم، ویتامین K، آهن، روی و منگنز است.
